Genieten

De dagen nadat ik mijn vorige blog had geplaats waren ook wel even spannend hier in Stellenbosch. Maandag 9 maart waren we aan het kijken bij de rugby wedstrijd van de plaatselijke club toen we dikke rookwolken achter de berg zagen. Op dat moment er helemaal niet bij stil gestaan en de wedstrijd afgekeken. Het bleef vooral bij het kijken want het snappen van de regels doe ik nog steeds niet. Wat wel erg leuk was is dat ze naar een lange tijd weer eens wonnen. Komt vast omdat ik ze aan het aanmoedigen was.

Dinsdags was de rook verdwenen en konden we gewoon naar stage in Jonkershoek. Die week zijn we ook gestart met het mountainbike project. Op de mountainbike door de bergen. Omdat het nature reserve gesloten was vanwege de brand gisteren namen we een andere route. In plaats van de makkelijke route te nemen besloot Jan de smalle paadjes te pakken. Nou dat heb ik geweten zeg. Maar al met al ben ik niet van mijn fiets gedonderd. Wat voor Robyn helaas niet het geval was. Op een gegeven zag ik haar op der fiets zitten en vervolgens staken er twee benen de lucht in. Ontzettend gelachen toen maar toch maar even gaan kijken hoe ze eraan toe was. Gelukkig viel het allemaal wel mee.

Toen ik woensdags wakker werd hingen er dikke rookwolken in de lucht. Het leek wel of het sneeuwde. Helaas geen sneeuw maar as deeltjes die naar beneden kwamen. Heel de auto was vies van de as en overal was de lucht grauw van de rook. Zelfs op stage kwamen de as deeltjes door het raam naar binnen gevlogen. ’s Middags zijn we ook niet naar Jonkershoek gegaan. Het was te gevaarlijk. De huizen van de kinderen zijn uiteindelijk allemaal gespaard gebleven en iedereen heeft veel geluk gehad. De brand is precies om het Education Centre heen gegaan.

Er werden verschillende oproepen gedaan om de brandweerlieden eten te brengen. Ik heb dit toen voorgelegd aan de andere meiden en zij vonden dit ook een goed idee. Op deze manier konden we toch een steentje bijdragen. In de supermarkt hebben we van alles gekocht en uiteindelijk afgegeven. Ze waren er erg blij mee.

Vrijdag middag was weer eentje die ik niet snel vergeet. Niet omdat het nou zo leuk was meer de manier waarop ze hier de kinderen laten geloven. Er was een bijeenkomst voor kinderen georganiseerd met als doel samen bidden en jesus staat centraal. Toen we daar zaten gingen ze vervolgens liedjes zingen met de volgende tekst: I don’t wanna be a rockstar, I don’t wanna be a popstar, I don’t wanna be a punkstar, I just wanna be a star for Jesus. Hmmm oke, voor mij gaat dit net te ver maar hier is het schijnbaar heel normaal.

Het eerste festival en concert hier in Zuid-Afrika zit er ook weer op. In het centrum van Kaapstad zijn we naar het Holi One Colour Festival geweest. Bijna iedereen komt in het wit gekleed en aan het eind ga je kleurrijk naar huis door alle kleur poeders die rond worden gegooid. Heel erg leuk om te doen en het was vooral erg gezellig.

Het concertje was geheel onverwacht. Wij dachten dat er een kermis was in Stellenbosch omdat er allemaal attracties stonden. Toen we daar aan kwamen bleek dat Mi Casa optrad. Nooit van gehoord maar het scheen goed te zijn. Wij een kaartje gekocht en hop naar binnen. Die 6 euro die ik daarvoor heb betaald waren het meer dan waard. Het optreden duurde 1,5 uur en het was geweldig. Voor de nieuwsgierigen onder ons Youtube maar is Mi Casa – Your body.

Eindelijk heb ik ook de tafelberg beklommen. Wat een tocht. Natuurlijk nemen wij weer de zwaarste wandeling die er is, maar uiteindelijk is het het allemaal waard. Binnen 2 uur stond ik bovenop en heb ik heerlijk in de zon genoten van het uitzicht en gewacht op de andere meiden. Hun arriveerde een uurtje later. We hebben nog even een aantal prachtige foto’s gemaakt maar het begon al snel dicht te trekken. Toen we binnen wat gegeten hadden en buiten kwamen waaide je letterlijk bijna van de berg af en was het helemaal bewolkt. Erg jammer. Milou en Jolijn zijn toen met de kabelbaan naar beneden gegaan en Robyn en ik hebben terug gelopen. Binnen 1 uur stond ik alweer beneden. De dagen erna heb ik dit wel geweten want ik had zo’n spierpijn dat ik amper kon lopen.

Op stage gaat het hartstikke goed en is het vooral heel leuk. Elke ochtend als ik binnen kom word ik op een geweldige manier verwelkomd door allemaal blije kinderen. Ik leer de kinderen steeds beter kennen en de kinderen mij. Moet er niet aan denken om straks afscheid te moeten nemen, gelukkig duurt dat nog even.

Afgelopen donderdag mocht ik naar het vliegveld om Lonneke op te halen! Woehoeee wie had dat gedacht! Wat duurt wachten bij de aankomst lang zeg. Steeds komen er mensen naar buiten maar nee hoor lon zat er niet bij. Uiteindelijk kwam ze toch naar buiten. Yeah!

We hebben samen een aantal heerlijke dagen hier in Stellenbosch beleefd.

Vrijdags had mijn stage gevraagd of we konden komen helpen bij het uitdelen van schoenen. Alle kinderen kregen een paar Toms. Op het moment dat Toms een paar schoenen verkoopt doneren ze automatisch een paar schoenen aan kinderen in nood. Wij hebben die middag ongeveer 750 schoenen uitgedeeld. Voordat ze de schoenen kregen werden hun voeten gewassen en werd er met hun gebeden. Ik had het idee dat de vrijwilligers het bidden belangrijker vonden dan de kinderen. Ikzelf heb ook geen voeten gewassen, ik zorgde er wel voor dat de goede maat schoenen bij de kids terecht kwam.

Verder hebben we lekker rustig aan gedaan, wat boodschappen gedaan en zondags heerlijk naar Camps Bay geweest. Ook al zo’n mooi strand. Terwijl jullie daar wegwaaien geniet ik nog wel even verder van het lekkere weer hier.

Verder ben ik ook nog naar de Miss en Mister Kayamandi verkiezingen geweest. We waren de enige blanken en volgens mij werd het erg gewaardeerd dat we er waren. Op deze manier laten we ook in het township zien dat we voor hun cultuur open staan. Normaal word er bij verkiezingen geklapt als er iemand op komt maar hier gaat dat anders. Iedereen gaat letterlijk compleet uit zijn bol. Staan, zwaaien, gillen echt alles komt voorbij. De sfeer die er hing was dan ook echt geweldig.

Nu hebben we lekker een paar daagjes vrij. Naja niet echt vrij want ik moet nog een hoop dingen doen voor school. Dat gaat helaas ook gewoon door. Motivatie hiervoor is helaas niet altijd vindbaar hiervoor.

Nog maar 3 weekjes en dan komen papa en mama al deze kant op. Wauw wat gaat de tijd snel. Lekker 3 weekjes rondreizen en genieten van het mooie Zuid-Afrika.

Liefs Femke