Alweer een maand van huis

Het is alweer veel te lang geleden dat ik iets op mijn blog heb geplaatst dus het werd maar weer eens tijd. Op dit moment bevind ik me letterlijk in een muggenparadijs. Niet te geloven hoeveel muggen er vanavond zijn.

Zoals vanavond maar weer bleek is het helemaal niet erg om op de tweede verdieping te wonen. We hebben een prachtig uitzicht op een berg, het township kayamandi en het spoor. Dit laatste zorgde vanavond weer voor een grappig tafereel. De mensen hier lopen veel rond met van die grote plastic winkelwagentjes. Ook worden ze veel door zwervers gebruikt om hun hebben en houden mee te sjouwen. Terwijl Jolijn heerlijk aan het koken was zat Milou op het balkon en zei dat ik toch maar even moest komen kijken. Een man was met zijn volgeladen karretje de rails aan het oversteken. Punt 1 is dit nog niet zo gemakkelijk aangezien de rails op een verhoging ligt en ten tweede het karretje was veel te zwaar om hem normaal op te kunnen tillen. Het duurde dus wel even voordat hij de rails was overgestoken. Passerende mensen helpen ook niet even, nee die zullen denken not my business.

Nu toch maar weer even verder waar ik de vorige keer was gebleven. We hadden een auto gehuurd en daar wilde we dat weekend natuurlijk meteen gebruik van maken. Samen met Jolijn en Milou zijn we toen naar Strand gereden. Dit plaatsje heet strand en je hebt er ook strand. Hoe makkelijk kan het zijn. Helaas waaide het nogal hard dus was zonnen niet zo’n pretje. Maar goed nu we er toch zijn en dit ons eerste stranddagje in Zuid-Afrika was handoekje neer en zonnen. Tussen het zandhappen door naar de prachtige omgeving en de mensen op het strand gekeken. Ook hier is mensen kijken een leuke bezigheid :) 

De nieuwe week stond in teken van het meedraaien op de andere stageplaats. Jolijn en ik gingen naar de crèche waar Milou en Robyn de eerste dagen geweest waren en hun naar die van ons. Ik wist niet dat dit zo moeilijk was. Na drie dagen had ik me op de een of andere manier al aan de allerliefste kindjes van Kayamandi gehecht en wilde ik het liefste daar weer heen. Maar helaas afspraak is afspraak dus wij naar de andere crèche.

Deze crèche was totaal anders. De kinderen zijn hier 4 en 5 jaar oud en kunnen al wat beter luisteren en op hun stoel blijven zitten. Toch voelde ik me hier niet helemaal op mijn plaats en verlangde naar de poeppies van de eerste crèche.

Het gemis was zo groot dat ik die donderdag en vrijdag er ziek van was. Haha nee dat is niet waar maar ziek was ik wel. Beetje jammer en het liefste had ik thuis in mijn eigen bedje gelegen maar dit hoort er helaas ook bij. Vrijdags ging het al iets beter maar voelde me nog steeds niet helemaal top. Heb dan ook niet veel gedaan want de dag erna zouden we naar Simon’s town en cape point gaan.

Op zaterdag voelde ik me gelukkig beter en kon ik met de andere meiden mee op ons eerste tripje richting Kaapstad. Als eerste zijn we naar de pinguïns in Simon’s towns gereden. Wat een grappige beesten zijn dat. Ook best gek om ze hier in Zuid Afrika te zien. Natuurlijk word je overal gebombardeerd met souvenirs en ook hier waren ze volop aanwezig. Al veel leuke dingen gezien maar nog niks gekocht. Ik heb nog even de tijd dacht ik zo. Bij de kraampjes stonden ook kinderen Afrikaans te zingen en te dansen. In plaats van instrumenten gebruikte ze de bovenkant van blikjes. Deze binden ze met een aantal bij elkaar rondom hun enkel. Als ze met hun voeten bewogen maakte ze dus eenvoudig muziek. Erg leuk om te zien.

Hierna zijn we doorgereden naar Cape point en Kaap die goeie hoop. Wauw wat is dat mooi. De blauwe onrustige zee, de rotsen en de natuur. Echt geweldig mooi om te zien allemaal. Zoals jullie waarschijnlijk al wel mee hebben gekregen staat het nu daar in brand. De branden zijn al een tijdje bezig en de bestrijding daarvan gaat traag. Ik ben benieuwd hoe het er nu uitziet. Zonde van dat prachtige stukje natuur.

Zondags moesten we uit gaan vechten wie naar welke crèche ging de komende vier maanden. Gelukkig ging dit zonder vechten en was er al snel gekozen. Milou ging met Robyn naar de crèche waar hun als eerste waren geweest en ik ging samen met Jolijn terug naar onze poeppies J

Maandag kon ik gelijk al mijn aandacht op alle kinderen richten want nu was het de beurt aan Jolijn om ziek te zijn helaas. In me uppie naar de crèche. Dat was toch ook wel even spannend. Uiteindelijk is het een super gezellige ochtend geworden.

De afgelopen twee weken zijn voorbij gevlogen. Het is echt een ritme geworden. In de ochtenden naar de crèche in Kayamandi en in de middagen naar het Education Centre in Jonkershoek. Opstaan, eten, werken, eten, werken, eten en naar bed. Zo zien mijn maandag t/m donderdag er de komende vier maanden uit.

De vrijdagen zou ik het liefst de hele dag willen chillen alleen is er dan nog genoeg schoolwerk te doen dus dat gaat ook niet. Helaas.

Maar niet getreurd elk weekend willen we wel iets plannen om te gaan doen.

Zo zijn we vorige week naar de Cheetah Outreach geweest. Super gaaf was dat maar tegelijkertijd ook wel weer heel erg commercieel. Na een praatje van een Nederlandse vrijwilligster (lekker handig) mochten we het hok in. Alleen met de Cheetah zijn mocht niet en er zat daarom dus continu een man naast je. Ook waren er allemaal regeltjes over hoe je hem moest aaien, op welk plaatsen wel en welke niet etc. etc. Commercieel maar toch wel heel gaaf om meegemaakt te hebben.

Afgelopen dinsdag was de heetste dag in 100 jaar hier in Kaapstad. Puf puf puf. Niet normaal hoe warm. Tijdens de lunch vroegen onze huisgenoten of we mee naar het strand gingen en die keus was snel gemaakt. Even vrij gevraagd van stage die middag en hop de auto in richting het strand. Heerlijk een middagje niks.

De weg er naar toe was ook weer super mooi maar ook best spannend. Je wil niet met je autotje stil komen te staan op de N2. Naast de N2 ligt een enorm township van kilometers lang. Er kwam echt geen einde aan. Ze adviseren om over de N1 te rijden in de avonden en nachten dus dat zullen we vooral ook doen dan.

Wat ook bizar is dat de mensen gewoon langs de snelweg fietsen en lopen. Ik reed ’s avonds terug en reed bijna een vrouw met een kind in de buggy aan. Ze liep midden op straat en aangezien ze toch wat donkerder is dan ik ben zie je dat niet zo snel ’s nachts.

Vandaag hebben we een heerlijke wandeling gemaakt in Jonkershoek nature reserve. Natuurlijk willen we eerst chillen in de ochtend waardoor we als domme studenten op het heetst van de dag een berg gaan beklimmen… Het was heet maar het was het waard. De waterval was niet echt waterval maar met mijn voetjes in het koude water was het heerlijk vertoeven.

Ik ga proberen om de volgende keer weer wat eerder iets van me te laten horen maar belofte maakt schuld dus beloven doe ik niet :)

Voor nu welterusten en op naar een nieuwe week vol avontuur en nieuwe belevingen.

Voor foto’s kijk op Facebook.